Uroczystość odpustowa w jubileuszowym roku 350-lecia przybycia franciszkanów do Woźnik z udziałem ks. Arcybiskupa Stanisława Gądeckiego

 Woźniki: niedziela, 17 września 2010 r.

Z okazji 350-lecia obecności braci franciszkańskiej na Wyrwale złożył wizytę w woźnickim klasztorze ks. Arcybiskup Stanisław Gądecki Metropolita Poznański. W niedzielę, 17 września 2010 r., o godzinie 10.30 ks. Arcybiskup odprawił Mszę św. w intencji dobrodziejów kościoła i klasztoru. Mszę św. koncelebrowali: o. Prowincjał Filemon Janka OFM, Gwardian Woźnickiego Klasztoru o. Krzysztof Rekowski OFM, o. Bernard Marciniak OFM oraz ks. kan. Tadeusz Osiński, proboszcz z Ptaszkowa. Ojciec Prowincjał modlił się w intencji ks. Arcybiskupa i całej Archidiecezji Poznańskiej, a Gwardian Krzysztof Rekowski za śp. ks. kan. Hieronima Lewandowskiego. We Mszy św. uczestniczyli też kapłani: ks. Dziekan Jacek Markowski z Grodziska oraz ks. Dziekan kan. Andrzej Szczepaniak z Buku.

Ojciec Gwardian powitał ks. Arcybiskupa. Powitanie kończył słowami: "Przybywającego do tej świątyni 20 czerwca 1976 roku ks. arcybiskupa Antoniego Baraniaka witały dzieci. I dziś pragniemy Ciebie, Ekscelencjo, przywitać wierszem opowiadającym historię tego miejsca wypowiedzianym przez dzieci i młodzież".

Po słowach powitania Laura i Mikołaj Kruś z Granowa, Angelika Rembacz, Piotr Kokociński, Karolina Jóźwiak, Dominika Kokocińska, Marcin Hyjek z Uścięcic, Dominika Duda, Patrycja Będlewska i Kamil Konewka z Dakowych Mokrych, dzieci ze Szkoły Podstawowej w Dakowych Mokrych oraz z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Granowie, ubrane w ciekawe stroje z minionych epok oraz franciszkańskie koroki zaprezentowały wiersz pt: „Woźniki na wzgórzu Wyrwał”:

Przed wielu laty na rączym koniu
rycerz przemierzał bagniste knieje
nagle koń grzęźnie, bagno go wciąga
znikąd pomocy, żadnej nadziei,
śmierć mu do oczu zagląda chytrze
lęka się rycerz, jej się nie wydrze.
„Święty Franciszku ratuj błagam, proszę
wyrwij mnie z bagna, z tego trzęsawiska”
Ocalał cudem, choć śmierć była bliska.
Wyrwał,
I odtąd wzgórze „Wyrwałem” nazwano,
rycerz z wdzięczności postawił kaplicę.
Pamięć tego cudu lotem błyskawicy
obiegła wokół, całą okolicę.
Lud wierny nadciągał, Najwyższego sławił
pielgrzymi liczne łaski tutaj wypraszali,
piękniała świątynia, tętniło w niej życie
Pan hojną ręką wszystkim błogosławił.
Msze święte, różańce, litanie i modły,
tak wielu grzeszników do Boga przywiodły.
Niestraszna tu była zamieć ani trwoga,
człowiek szczęśliwy, gdy jest blisko Boga…
Przemijały lata trudne przyszły czasy,
liczne wojny, zabory, pomór i pożogi.
Pustoszały domostwa, rwano świątyń progi
Pośród drzew szumiących w leśnej gęstwinie
mury do nieba błagalnie się pną,
niosą echo pieśni i szeptanych modlitw
Tak wiele dobra pamiętają.
Zamęt historii wskroś je opustoszył
posępnie skrzypiące wicher drzwi kołacze
Kościół rozkradziony i pokryty kurzem
pamięć, tylko wyniosłe ocalić chce wzgórze.
Ludzie zaglądają, kiwają głowami,
splądrowane wnętrze aż świeci pustkami…
Kto da radę przywrócić świetność tego miejsca?
Bóg działa przez ludzi, znalazł zapaleńca,
Kanonik Lewandowski podjął się zadania,
skrzyknęli się ludzie, pomagały wioski,
od Woźnik i Daków, Ptaszkowa, Granowa,
z Kotowa, Grodziska oraz Urbanowa
nadciągała pomoc, śpieszyli tu wszyscy
Opalenica, Buk, Wolsztyn z całej okolicy.
Kolejni gwardianie ojcowie i bracia
dokonali dzieła przy ogromnym wsparciu
Ludzi oddanych Bogu, pomocnych i zacnych.
Przełożyli dachy, zrobili posadzki,
już mury wyprawione, okna powstawiane,
odzyskali ołtarze, obrazy, lichtarze.
Modły wznoszą w klasztorze
jak niegdyś przed laty, w naszych ojców wierze.
Znów Wyrwał tętni życiem
stare lipy szumią,
tak wiele pamiętają,
kołyszą się w zadumie.

Dzisiaj Gospodarza witamy w tych progach
Nasz Arcypasterzu prosimy, w Imię Boga
Błogosław nam wszystkim, nasze prace, znoje,
codzienne starania, abyśmy w pokoju
mogli budować jutro, na tym fundamencie,
którym jest Chrystus Pan, nasze Życie i Szczęście.

Po recytacji wiersza, zostali powitani przez o. Gwardiana kolejni goście: o. Prowincjał - Filemon Janka, księża uczestniczący w uroczystości oraz rodzina ks. kanonika Hieronima Lewandowskiego. Pośród zacnych gości byli: p. Tomasz Dolata Sekretarz Powiatu Grodziskiego, p. Henryk Szymański - Burmistrz Grodziska, p. Marek Kinecki Przewodniczący Rady Miasta Grodziska, dyrektorzy i delegacje okolicznych szkół oraz licznie zgromadzeni wierni. Obecna była też młodzież FRA i III Zakon Franciszkański z Grodziska ze sztandarem. Czytania Mszy świętej przygotowała franciszkańska młodzież: Klaudia Sosińska i Malwina Siennicka.

Homilię wygłosił ks. Arcybiskup, ciekawie mówiąc o historii tego miejsca i ludziach, którzy historię tę tworzyli. W syntetyczny i interesujący sposób opisał 350-letnie dzieje klasztoru na Wyrwale, wspominał kolejnych właścicieli, donatorów i ludzi dla których to miejsce było szczególnie bliskie a zwłaszcza o roli ks. kan. Hieronima Lewandowskiego. Odniósł się do kwestii odpowiedzialności za Kościół i za drugiego człowieka. Mówiąc, że każdy jest jedyną, najpiękniejszą i niepowtarzalną wartością a w tej różnorodności bardzo nawzajem siebie potrzebujemy. Podziękował za serdeczne przyjęcie zarówno franciszkańskiej Wspólnocie jak i recytującym dzieciom.

Po Komunii św. głos zabrał o. Prowincjał, dziękując za obecność ks. Arcybiskupowi, duchowieństwu, współbraciom i wiernym. Nawiązując do imienin Stanisława złożył życzenia imieninowe ks. Arcybiskupowi. Młodzież franciszkańska wręczyła ks. Arcybiskupowi Stanisławowi Gądeckiemu w prezencie od klasztoru obraz przedstawiający św. Franciszka oraz bukiet kwiatów. Następnie zabrał głos o. Gwardian, który zapowiedział MF z piosenką: „Franciszku jakżeś ty odgadł”..., którą to młodzież podziękowała za obecność ks. Arcybiskupa w woźnickiej Wspólnocie. Następnie władze miasta: p. Burmistrz Henryk Szymański i p. Marek Kinecki, Przewodniczący Rady Miasta Grodziska złożyli życzenia i wręczyli kwiaty.

Przed błogosławieństwem o. Gwardian Krzysztof Rekowski zwrócił się do wszystkich obecnych następującymi słowami: „Rok 2010 w naszej wspólnocie zakonnej i wspólnocie wiernych, gromadzących się tu, na wzgórzu Wyrwał, upływa w atmosferze jubileuszu 350 lat od sprowadzenia na to miejsce duchowych synów św. Franciszka z Asyżu. Chcemy zachować we wdzięcznej pamięci tych, którzy ten kościół fundowali, wznosili od podstaw i podnosili z upadku, a których już Pan powołał do siebie z tego świata. Dzisiaj w sposób szczególny przywołujemy pamięć śp. Ks. Kan. Hieronima Lewandowskiego. Odsłaniając pamiątkowe epitafium ku Jego czci i pamięci chcemy wielbić samego Boga, sprawcę naszych szlachetnych myśli i czynów.”

Ks. Arcybiskup udzielił błogosławieństwa, po czym w asyście Księży udał się pod chór, gdzie po chwili zadumy odsłonięta została tablica i odczytana została modlitwa poświęcenia. Inskrypcja na epitafium ks. Hieronima Lewandowskiego jest następującej treści: Bogu najlepszemu i największemu i pamięci księdza kanonika Hieronima Lewandowskiego, proboszcza parafii pw. św. Wojciecha w Poznaniu, urodzonego 7 lipca 1909 r., zmarłego 12 stycznia 1998 r., którym w latach 1975-1978 Bóg posłużył się do podźwignięcia z opuszczenia i poniżenia zdewastowanej świątyni woźnickiej i przywrócenia w niej służby Bożej. Od 1 września 1977 r. do 10 czerwca 1978 r. ks. kan. Hieronim Lewandowski był jej rektorem. Ofiarny wysiłek uwieńczył przekazaniem tej świątyni franciszkanom, którzy dzięki niemu po 137 latach tutaj powrócili. Epitafium to postawili wdzięczni franciszkanie w 350. rocznicę fundacji woźnickiego kościoła i klasztoru.

Po ceremonii orszak z ks. Arcybiskupem na czele udał się na dziedziniec kościoła, gdzie stali wierni. Zmierzając do klasztoru ks. Arcybiskup podszedł do kilku matek stojących z wózkami dziecięcymi, udzielił maluszkom i ich rodzicom błogosławieństwa.
Uczestnicząc w tak pięknym jubileuszu 350-lecia, życzymy Franciszkańskiej Wspólnocie na Wyrwale obfitości Bożej łaski oraz przeżycia kolejnych jubileuszy w krzewieniu wiary, nadziei i miłości chrześcijańskiej.

Ewa Osoba